Berberis

Zuurbes
Soorten en natuurlijke verspreiding
Het geslacht Berberis behoort tot de Berberidaceae (berberisfamilie) en omvat ongeveer 500 soorten, die van nature op het noordelijk halfrond voorkomen. Hiervan komen twee soorten in Nederland voor, waarvan Berberis vulgaris inheems is.
Morfologie
Berberis soorten zijn gedoornde struiken. Ze hebben kleine gele bloemen en rode tot zwartachtige bessen.
Belangrijkste toepassingen
Voor landschappelijke beplantingen wordt voornamelijk de inheemse Berberis vulgaris gebruikt.
Klimaat- en groeiplaatseigenschappen
De meeste soorten zijn redelijk droogtetolerant en stellen geen bijzonder hoge eisen aan de vruchtbaarheid van de bodem. Veel soorten geven de voorkeur aan een zure bodem, andere soorten, waaronder de inheemse Berberis vulgaris, gedijen daarentegen ook goed op kalkrijke bodems. Vrijwel alle soorten zijn gevoelig voor (strooi) zout.
Ziekten en plagen
De belangrijkste aantasting is die van de zwarte roest Puccinia graminis op graan (tarwe) waarvoor de Berberis een tussenwaardplant is. Hierop is de aantasting echter minder ernstig, en als regel beperkt tot oranje bladvlekken op de bladeren. Verder kunnen de struiken worden aangetast door meeldauwschimmels (Microsphaera berberidis en Phyllactinia berberidis) die een wit "overtrek" op de bladeren geeft die daardoor uiteindelijk verdorren en voortijdig afvallen. De schade is echter doorgaans beperkt tot een vermindering van de sierwaarde. Van de insecten is soms de gele berberisluis (Liosomaphis berberidis) van (beperkt) belang. Soms treedt kaalvraat op door de bladwesp (Arge berberidis).